Dotarliśmy do końca naszych spotkań z Ignacym. Ostatnim tematem w tym roku szkolnym jest energia przyszłości. Naszą zabawę zaczęliśmy od zaprojektowania pojazdu przyszłości. Dzieci narysowały ciekawe pojazdy a następnie opowiadały, jak ono działa i jakim paliwem jest napędzane.

Pozostajemy przy tematyce pojazdów. Kolejnym zadaniem było wykonanie auta o napędzie balonowym. Po wykonaniu projektu auta próbowaliśmy przetestować jego działanie. Dzieci bardzo dobrze się przy tym bawiły.

Trzecie zadanie polegało na omówieniu źródeł energii przyszłości. Do tego celu użyliśmy kartoniki z ilustracjami przedstawiającymi przykładowe źródła energii przyszłości. Dzieci przeczytały przykładowe pomysły na pozyskiwanie energii przyszłości i wskazywały, który przykład jest prawdziwy, a który fałszywy.

Zakończeniem naszego spotkania było wykonanie planu Energolandii. Uczniowie otrzymali mapę Energolandii wraz z papierowymi modelami elektrowni. Zadanie polegało na wybraniu najlepszego do zbudowania wybranych rodzajów elektrowni miejsca. Po wykonanej pracy dzieci uzasadniały swoje wybory rozmieszczenia wybranych elektrowni. Dzieci wykazały się wiedzą i sprawnie wykonały to zadanie.

Energia atomowa kojarzyła się większości uczniów z bombą atomową, a więc z niebezpieczeństwem i zniszczeniem. Zajęcia zaczęliśmy od wyjaśnienia sobie tego pojęcia. Uczniowie dowiedzieli się, że atom to cząsteczka, z której składa się każdy z nas oraz to, co nas dookoła otacza. Wiemy już też, że atomy składają się z jeszcze mniejszych elementów – protonów, elektronów i neutronów. Po ustaleniu definicji atomu dzieci mogły ułożyć na talerzykach jego model.

W drugim zadaniu mogliśmy zobaczyć na czym polega atomowa reakcja. Użyliśmy do tego plasteliny, która została ułożona według schematu przygotowania doświadczenia z plasteliną. Następnie nauczyciel „uderzył” wskazaną kulką plasteliny w inną, która „rozbiła” kolejne kule plasteliny. Na koniec mogliśmy zaobserwować „bałagan”, który powstał po wykonanych czynnościach. Dowiedzieliśmy się, że energia, która została wytworzona w wyniku reakcji łańcuchowej może pozwolić na ogrzanie wody, która w następstwie tego wytwarza parę. Para napędza turbinę w generatorze prądu i w ten sposób wytwarzana jest energia elektryczna w elektrowniach jądrowych.

W kolejnym zadaniu budowaliśmy swoją własną elektrownię. Uczniowie otrzymali schemat budowy modelu elektrowni jądrowej. Po wykonanym zadaniu omówiliśmy sposób wyzwalania się energii w reaktorze. Przypomnieliśmy sobie, że energia w reakcji łańcuchowej wytwarza ciepło, które podgrzewa wodę. Ta z kolei wytwarza parę i generuje energię mechaniczną. Jest ona przetwarzana w prądnicy w energię elektryczną i przekazywana do sieci energetycznej.

Na zakończenie tematu energii atomowej wykonaliśmy test online. Mogliśmy stwierdzić, że nasza wiedza dużo się poszerzyła i energia atomowa już nie będzie nam się kojarzyć tylko z bombą atomową.

Naszą przygodę z energią geotermalną zaczęliśmy w miesiącu lutym od podróży do wnętrza Ziemi. Oglądaliśmy model wnętrza naszej planety. Używając plasteliny, stworzyliśmy własne modele Ziemi używając odpowiednich kolorów do tworzenia poszczególnych jej warstw.

Kolejnym zadaniem było ułożenie pociętej w puzzle notatki dotyczące energii geotermalnej i przyklejenie jej na kartkę. Następnie dzieci odpowiadały na pytania zadane do ułożonego tekstu. Trzecim zadaniem było zbudowanie modelu wiatraczka, który pod wpływem ciepła miał się kręcić. Odpowiadaliśmy na pytanie - „Które części modelu doświadczalnego przypominają wybrane elementy systemu pozyskiwania energii geotermalnej?”.

Ostatnie zadanie naszej geotermalnej przygody polegało na oglądaniu filmu dotyczącego odnawialnych źródeł energii, podczas którego dzieci miały za zadanie zapamiętanie jak największej liczby wad i zalet energii geotermalnej. Następnie przedstawialiśmy swoje pomysły na forum klasowym.

Zajęcia były bardzo ciekawe i pouczające. Okazuje się, że Ziemia skrywa bardzo dużo tajemnic oraz skarbów.

Drugim zadaniem była „Akcja fermentacja”. Polegało ono na zblendowaniu wskazanych warzyw i owoców i umieszczeniu powstałej masy w butelkach, na który założyliśmy baloniki i uszczelniliśmy miejsce połączenia taśmą izolacyjną. Opisane butelki umieściliśmy na parapecie i przez tydzień czekaliśmy na efekty. Dzieci zapisali wstępnie swoje hipotezy w karcie badacza, a po upływie tygodnia mogli do niej wrócić i zapisać efekty doświadczenia.

W kolejnym zadaniu dyskutowaliśmy na temat, czym jest biomasa. Dzieci wycinały przykłady biomasy z obrazków i następnie dopasowywali je do odpowiednich procesów. Dowiedzieliśmy się, że można ją pozyskiwać różnymi metodami, a produkty uzyskane z fermentacji, spalania i tłoczenia biomasy, można zastosować nie tylko do tworzenia energii.

Ostatnie zadanie polegało na uzupełnieniu rysunku karty twórczej transformacji kształtu skórki po bananie, aby zmieniła się w kształt lampki nocnej. Powstały ciekawe i twórcze prace o żartobliwym zabarwieniu.

W VIII etapie zajęć z Ignacym spotkaliśmy się z energią wodną. Woda jest nam bardzo bliska i zewsząd nas otacza w różnej postaci. Przybliżając jej temat dowiedzieliśmy się, jak ją można wykorzystać do pozyskiwania energii. Swoje działania zaczęliśmy od doświadczenia ukazującego obieg wody w przyrodzie. Do tego celu użyliśmy woreczków strunowych, do których nalaliśmy niebieskiej wody oraz narysowaliśmy na ich symbole oznaczające wodę, parowanie i kropelki deszczu. Gotowe prace przykleiliśmy do okien i czekaliśmy na efekty. Po dłuższym czasie woda w woreczkach zaczynała parować a później skraplać się. Był to ciekawy efekt. Omówiliśmy także, dlaczego ważny jest obieg wody w przyrodzie i jakie ma dla niej konsekwencje.

Po doświadczeniu z wodą pobawiliśmy się w inżynierów i projektowaliśmy elektrownię wodną. Uczniowie otrzymali karty wstępnego projektu elektrowni wodnej. Powstały bardzo ciekawe rysunki.

Trzecim zadaniem było wykonanie turbiny wodnej przy użyciu butelki plastikowej, kartki plastikowej, korka i wykałaczki. Wykonaną turbinkę polewaliśmy gorącą wodą i mogliśmy obserwować jak kręci się nasze śmigiełko. Rozmawialiśmy także o tym, że turbina jest kluczowym elementem elektrowni wodnych i napędza generatory prądu elektrycznego. W elektrowniach szczytowo – pompowych pełni również funkcję pompy.

W ostatnim zadaniu odkodowywaliśmy ikony ukazujące plusy i minusy funkcjonowania elektrowni wodnych oraz dzieci mogły podawać swoje własne pomysły na przezwyciężanie negatywnych aspektów pracy elektrowni wodnych.

W zimnym miesiącu styczniu rozgrzewała nas energia słoneczna związana z zadaniami projektu „Być jak Ignacy”. Pierwszym zadaniem, z którym zmierzyli się uczniowie klasy II było sprawdzenie, która woda będzie cieplejsza po umieszczeniu szklanki z wodą na parapecie. Jedna ze dwie szklanki z wodą były postawione na białych kartkach (jedna z nich została umieszczona w woreczku foliowym), jedna na czarnej. Po upływie godziny dzieci mierzyły temperaturę wody. Najniższą temperaturę miała woda postawiona na białej kartce bez woreczka foliowego.

Do przygotowania drugiego doświadczenia musieliśmy się wcześniej przygotować i stworzyć „słoneczną mikrofalówkę”. Została ona ustawiona na parapecie i naświetlana lampką. W „mikrofalówce” umieszczono pianki spożywcze oraz czekoladowego mikołajka. Po dłuższym działaniu ciepła produkty te zaczęły ulegać stopniowemu roztapianiu.

Następnym zadaniem było stworzenie przez uczniów reklamy fotowoltaiki. Podczas omawiania reklam zwracaliśmy uwagę na plusy i minusy fotowoltaiki.

Również ciekawym doświadczeniem było ładowanie smartfona słoneczną ładowarką. Sprawdzaliśmy stan naładowania urządzenia przed użyciem ładowarki i po jej użyciu.

W ostatnim zadaniu uczniowie wrzucali do pudełka zapisane pytania dotyczące fotowoltaiki. Pudełko krążyło wśród uczniów, a na hasło „stop” dziecko, które miało w tym czasie pudełko próbowało odpowiedzieć na wylosowane pytanie.

Zajęcia na pewno dodały uczniom trochę energii i wprowadziły do zimowej aury trochę słońca.

Wiatr jest naszym codziennym towarzyszem. Czasami nam pomaga, a czasami może wyrządzić wiele szkód. W szóstym etapie spotkań z Ignacym przyjrzeliśmy się bliżej korzyściom płynącym z wykorzystania wiatru do pozyskiwania energii. Swoją podróż zaczęliśmy od wymyślenia sposobu wprowadzenia w ruch przygotowanych przez dzieci pociętych w paski kartek. Wszyscy szybko się zorientowali, że dmuchając w nie będą się one poruszać i przypomina to ruch wiatru. Dalej rozmawialiśmy o wykorzystaniu siły wiatru przez człowieka na przykład do wytwarzania prądu. Drugim zadaniem było wykonanie modeli mini turbin wiatrowych przy użyciu przygotowanych przez nauczyciela przedmiotów. Dzieci, pracując w grupach zrobiły kilka niepowtarzalnych turbin, które były wykorzystane w późniejszym zadaniu. Najwięcej przyjemności sprawiło dzieciom wykonania makiety ekomiasta. Pracując nad projektem pojawiały się nowe pomysły, jak je urozmaicić oraz rozmawialiśmy o zagadnieniach związanych z ekologicznym pozyskiwaniem energii. Ostatnim zadaniem było wysłuchanie informacji z notatki o elektrowniach wiatrowych oraz obejrzenie filmu „Elektrownie wiatrowe” i uzupełnienie mini książeczki. Podczas tych czynności nie obyło się bez dyskusji i zadawania pytań. Dzieci wykazały się dużym zaangażowaniem i kreatywnością.

Piąty etap naszego programu „Być jak Ignacy” był poświęcony odnawialnym źródłom energii. W początkowej części zajęć obejrzeliśmy obrazki przedstawiające różne rodzaje energii oraz uczniowie zastanawiali się nad własną interpretacją pojęcia „energia”. Próbowaliśmy wyjaśnić, co znaczy, że ktoś ma dużo energii, lub komuś jej brakuje. Przedstawiliśmy definicję energii oraz dzieci podawały własne przykłady. Określaliśmy, które z tych przykładów są odnawialne, a które nie. Następnie w grupach układano obrazki w podziale na energię odnawialną i nieodnawialną tworząc lapbooki. Po tym zadaniu tworzyliśmy notatkę opisującą nowe źródło energii. Dzieci miały sobie wyobrazić, że naukowcy w 2050 roku okryli nowe źródła energii i wykorzystali je do produkcji prądu. Każda grupa mogła przestawić swoje własne pomysły – źródło energii oraz technologię pozyskiwania z niego prądu, przykłady maszyn i urządzeń potrzebnych do jego wytwarzania. Ostatnia zabawa polegała na tym, że dzieci będąc w kole, podawały sobie piłkę w czasie, gdy w tle grała muzyka. Podczas zatrzymania muzyki przez nauczyciela osoba trzymająca piłkę w ręce określała, czy pytanie czytane przez nauczyciela jest prawdziwe, czy fałszywe. To były ciekawe zajęcia wzbogacające naszą wiedzę na temat źródeł energii, które dodatkowo uświadomiły nam, że pewne ich zasoby ulegają nieodwracalnemu zużyciu i trzeba koncentrować się nad szukaniem nowych sposobów pozyskiwania energii.

W czwartym etapie listopadowych zajęć z Ignacym zajmowaliśmy się właściwością ropy naftowej. Uczniowie oglądali ilustracje historycznych sposobów oświetlenia oraz mieli za zadanie uporządkować je od najstarszych do najnowszych. Swoje pomysły zaprezentowali w grupach. Zapoznaliśmy się także z historią twórcy lampy naftowej. Dzieci przeczytały książeczkę o Ignacym Łukasiewiczu oraz przejrzeli notki biograficzne o wynalazcy. Wykonaliśmy także podziemną pułapkę z wyciętej butelki, którą uczniowie zanurzyli w wodzie. Następnie przez odkręconą zakrętkę wlewali olej i obserwowali, co się będzie działo po odetkaniu dziurki zrobionej w nakrętce. Uczniowie otrzymali karty badacza dotyczącą ropy naftowej. Zapoznali się z doświadczeniem dotyczącym właściwości ropy naftowej. Zastanawialiśmy się dlaczego Ignacy Łukasiewicz nie wykorzystał do swojej lampy ropy naftowej oraz jakie znaczenie dla środowiska naturalnego może mieć nieumiejętne wydobycie ropy naftowej, przechowywanie oraz jej transportowanie. Dokańczaliśmy także zdania o Ignacym Łukasiewiczu oraz wymyślaliśmy własne pytania. Przygoda z ropą naftową była bardzo pouczająca.

W trzecim etapie listopadowych zajęć z Ignacym uczniowie klasy II spotkali się z prądem. Na początku próbowaliśmy wyjaśnić sobie czym jest prąd? Swoje pomysły dzieci spisywały na karteczkach i przypinały na duży arkusz papieru. Następnie obejrzeliśmy film „Skąd się bierze prąd?”. Dzieci miały zapamiętać czym jest prąd, do czego można porównać ruch elektronów i jaki jest tego efekt. Spróbowaliśmy także stworzyć podręczny generator prądu oraz określić na jakich zasadach on działa. Prąd wytwarza się wówczas, gdy magnesy były wprowadzane w ruch, także należało poruszać opakowaniem po tabletkach (naszym generatorze prądu), aby na multimetrze pojawił się odczyt. Sprawdzaliśmy także, które materiały są przewodnikiem prądu, a które izolatorem przy użyciu baterii R12, miedzianego izolowanego przewodu oraz żaróweczki. Swoje spostrzeżenia uczniowie mogli zapisać na karcie obserwacji. Zajęcia zostały zakończone ewaluacją. Było to bardzo ciekawe doświadczenie dla naszych drugoklasistów.

W październiku klasa II spotkała się z ciekawą tematyką działania maszyny parowej. Swoją przygodę uczniowie zaczęli od wykonania doświadczenia dotyczącego ciepłego powietrza. Dzieci nałożyły balony na ustniki butelek i jedną z nich włożyły do ciepłej wody, drugą do lodu. Po wykonaniu eksperymentu uczniowie formułowali wnioski dotyczące ciepłego powietrza, które okazało się, że ma wielką moc i nawet potrafi poruszać maszyny. Dla dzieci była to niesamowita przygoda, pełna ekscytacji i radości. Drugie zadanie dotyczyło silnika parowego z puszki, którą wypełniono wodą, a następnie powieszono nad podgrzewaczem. Pod wpływem ciepła zaczęła się ona poruszać. Po eksperymencie dzieci odpowiadały na pytania zadane przez nauczyciela. Dowiedzieliśmy się, że puszka będzie coraz wolniej się kręcić wraz ze spadkiem temperatury. Także mogliśmy ustalić, że gorąca para jest w stanie wprawić obiekty w ruch, co wykorzystuje się do budowy silnika parowego w różnych maszynach, zaczynając od lokomotywy, aż do maszyn w fabrykach kończąc. Kolejnym etapem zajęć był test wiedzy dotyczący sekretów silnika parowego. Pomogły nam w tym zielone i czerwone karteczki, które były używane do stwierdzenia prawdy lub fałszu zdania czytanego przez nauczyciela. Wysłuchaliśmy także wiersz Juliana Tuwima „Lokomotywa” i odpowiedzieliśmy na kilka pytań związanych z działaniem tej maszyny. Ciekawym elementem zajęć było obejrzenie filmu dotyczącego działania maszyny parowej. Po zadaniu z karteczkami próbowaliśmy dociekać, jak ostudzić silnik parowy. W tym celu użyliśmy kubków z gorącą wodą i termometrów. Każdy kubek był studzony innym sposobem, jeden stygł bez żadnej pomocy. Dzieci dokonywały obserwacji zgodnie z kartą badacza. Dowiedzieliśmy się, że niektóre ze sposobów chłodzenia są wykorzystywane we współczesnych urządzeniach i maszynach (na przykład wentylator, płyn chłodniczy…). Po zajęciach dokonaliśmy ewaluacji. To była ciekawa podróż w świat maszyn parowych i bardzo podobała się uczniom.

W miesiącu listopadzie uczniowie koła naukowego „Ignasie w pierwszej klasie” obcowali z tematyką wody i wyporności.

W trakcie zajęć dzieci dowiedziały się kim był Stefan Drzewiecki oraz czego dokonał. Poszerzyły również swój zasób słownictwa o terminy związane z polskimi wynalazkami.

Uczniowie składali modele papierowych łodzi, które później ozdabiali i uczestniczyli z nimi w wodnych wyścigach. Z pomocą odtwarzali także wynalazki takie jak: wodoodporny i nietonący pojemnik na zapałki, kuchenny pojemnik na sypką żywność oraz kubek z butelki i sprawdzali ich funkcjonalność. Dużym zainteresowaniem cieszył się okręt podwodny z butelki, zwłaszcza, gdy się wynurzał z wody przy wdmuchiwaniu w niego powietrza za pomocą słomki. Dzieci badały także zależność zachowywania się przedmiotów w wodzie (który przedmiot tonie, a który nie i dlaczego?) oraz wyjaśnialiśmy pojęcie ciśnienia na podstawie pływającego spinacza. Najbardziej dzieciom podobał się balonowy napęd, który musieliśmy powtórzyć kilkakrotnie, gdyż każdy chciał spróbować „puścić balonik”. Ciekawym doświadczeniem był również okręt w butelce, który również ukazywał wpływ ciśnienia na otaczający nas świat.

Nasi Ignasie w pierwszej klasie odbyli spotkanie z Panem Zbigniewem L., który zawodowo zajmuje się nauczaniem fizyki i chemii. Pan Zbigniew w ciekawy i atrakcyjny sposób przedstawił nam działanie niektórych sił fizycznych. Poprzez rozmowę z uczniami oraz liczne doświadczenia utrwaliliśmy informacje o sile grawitacyjnej, elektrostatycznej, odśrodkowej oraz wyporu; zapoznaliśmy się także z siłą elektromagnetyczną oraz odrzutu. Dzieci poznały wiele ciekawych przyrządów do doświadczeń takich jak maszyna elektrostatyczna, magnesy neodymowe, sprężyna do ruchu harmonicznego, przyrząd do prawa Archimedesa, siłomierze i wiele innych… Uczniowie byli bardzo zaciekawieni zajęciami oraz bardzo aktywnie w nich uczestniczyli. Dziękujemy Panu Zbigniewowi za przygotowanie emocjonujących i zapadających w pamięć doświadczeń związanych z siłami, które występują wokół nas.

Tematyka komunikacji międzyludzkiej jest tematem bliskim każdemu z nas. Czasami nie uświadamiamy sobie jednak, jak ważna jest dla nas i jak nam ułatwia życie. Bez komunikacji nie jesteśmy w stanie funkcjonować w życiu społecznym. Podczas zajęć skupiliśmy się właśnie na wyjaśnieniu, czym jest komunikacja międzyludzka oraz co na nią wpływa…

Zaczęliśmy od odegrania scenek przedstawiających właściwe i niewłaściwe odnoszenie się do siebie podczas rozmowy. Na tej podstawie omówiliśmy definicję komunikacji.

Kolejnym krokiem w naszej zabawie z komunikacją była burza mózgów, podczas której nauczyciel opowiedział dzieciom, co wpływa na odbiór komunikatu a następnie uczniowie stwierdzali, czy zdania przeczytane przez nauczyciela są prawdziwe, czy fałszywe. Najbardziej dzieciom podobała się zabawa w „głuchy telefon”. Było dużo śmiechu, gdy zdanie wypowiedziane na początku zabawy miało całkiem inne znaczenie w momencie wypowiadania go przez ostatnią osobę. Na tym przykładzie omówiliśmy, jakie są problemy w komunikacji.

Oglądaliśmy także filmik o asertywności i wyjaśniliśmy wówczas, że asertywność jest umiejętnością wyrażania własnych uczuć i opinii w sposób otwarty ale też nie raniący inne osoby.

Podczas drugich zajęć zagraliśmy w grę „wspólny język”. Dzieci wczuły się w role osób z zagranicy szukających drogi do danego miejsca i osób, które pomagają im tą drogę znaleźć. Informacje należało przekazywać bez używania słów. Należało poruszyć wyobraźnię i kreatywność. W tym miejscu mogliśmy wyjaśnić funkcję języka.

Następnie przeszliśmy do tematu języka migowego. Dzieciom bardzo podobało się nauczenie wiersza „Ślimak, ślimak, wystaw rogi” i próbowały nauczyć się go w języku migowym. Większości nawet się udało.

Ciekawym doświadczeniem było przeprowadzenie gry dydaktycznej „system Braille’a” – uczniowie po przypomnieniu sobie jak wygląda alfabet Braille’a wykonali z pustych opakowań po lekach pojedyncze litery a pozostali mogli je odgadnąć.

Ostatnim zadaniem z tego tematu był udział w quizie językowym. Dzieci, podzielone na grupy odpowiadały na pytania zdobywając punkty dla swojej drużyny.

Miesiąc luty był dla naszych Ignasiów spotkaniem z siłami, które występują wokół nas. Naszą przygodę zaczęliśmy od wyścigu na ławce, która służyła za równię pochyłą. Uczniowie sprawdzali, które przedmioty szybciej z niej się ześlizgną. Utrudnieniem było przyklejenie do klocków różnych materiałów, mających inną od siebie teksturę. Dzieci odkryły siłę tarcia, która zależy od rodzaju powierzchni, jakie się ze sobą stykają.

Kolejnym ciekawym zadaniem było przeprowadzenie doświadczenia „Kręcimy, kręcimy”. Pomogło ono zrozumieć działanie siły odśrodkowej. Uczniowie rozkręcali szklanką kulkę, a następnie ją podnosili. W wyniku tego kulka poruszała się po linii prostej.

Rozmawialiśmy również o tym, w jakich miejscach możemy się z taką siłą spotkać. Uczniowie bez problemu zgadli, że na karuzeli. Ciekawym zagadnieniem było doświadczanie ciśnienia. Pomogła nam w tym butelka, w której zrobiliśmy dwa otwory. Jeden wyżej, drugi niżej. Nalewając do butelki wodę mogliśmy obserwować, że strumień wody wypływający przez niżej wykonany otwór był większy od tego, który był wycięty wyżej. Podsumowaliśmy zadanie stwierdzając, że im głębiej jesteśmy działa na nas większe ciśnienie. Omówiliśmy także reakcję błony bębenkowej w uszach na ciśnienie – na przykładzie nurkowania.

Balony kojarzą się dzieciom ze świetną zabawą. Tak też było przy kolejnym doświadczeniu z użyciem właśnie tych przedmiotów. Dzieci pocierając balon o włosy i zbliżając go do rozsypanej mielonej kawy/ pieprzu mogły zauważyć, jak jest ona do niego przyciągana. Nadając przeciwne ładunki przedmiotom doszło do ich przyciągania.

Rozmawialiśmy także o sile grawitacji. Uczniowie doświadczali jej skacząc na dwóch nogach, następnie na jednej. Trudniejszym ćwiczeniem było utrzymanie jak najdłużej laski. Wszyscy czuli, jak staje się ona dla nich coraz cięższa w utrzymaniu i „coś” przyciąga ją do podłogi.

Sprawdzaliśmy również empirycznie, które z wybranych przedmiotów spadną szybciej na podłogę. Dzieci mogły wyznaczać swoje typy zwycięzców. Zainteresowaniem cieszył się eksperyment ze spadającymi kartkami o tej samej masie, z tym, że jedna z nich była zgnieciona. Właśnie ta druga spadła pierwsza, co potwierdzało, że kluczowy tutaj jest opór powietrza.

W naszych zabawach z nauką poszukiwaliśmy też środek ciężkości. Uczniowie, trzymając miotłę dwoma palcami wskazującymi sprawdzali, w którym momencie ich zbliżenia znajduje się środek ciężkości miotły.

Ciekawym doświadczeniem było obserwowanie korka, który został umieszczony w specjalnym pojemniku. Do jego środka został umocowany smartfon z kamerą oraz latarka. Umożliwiło nam to śledzenie tego, co się działo z korkiem, gdy pojemnik został podrzucany. Tym samym mogliśmy zasymulować warunki nieważkości.

Z niecierpliwością czekamy na kolejne zadania...

Być jak Ignacy

Miesiąc grudzień upłynął klasie 1 na zajęciach o tematyce astronomii i Układu Słonecznego.

Podczas pierwszej lekcji grudniowej  dzieci zapoznały się z postacią Mikołaja Kopernika. Rozszyfrowaliśmy mapę myśli dotyczącą najważniejszych faktów z życia wielkiego astronoma. Tłumaczyliśmy, czym się różni teoria geocentryczna od heliocentrycznej oraz poznaliśmy tytuł słynnego dzieła Kopernika „O obrotach sfer niebieskich”. Graliśmy także w „Grę słowną” – w podziale na drużyny - uczniowie próbowali powiązać w sensowny sposób teksty z odkrytych kart zdobywając przy tym punkty dla swojej drużyny. Dzieciom bardzo podobały się działania przy zgaszonym świetle – symulowanie ruchu obiegowego Księżyca wokół Ziemi, ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca  oraz ruchu obrotowego Ziemi, jak również wyświetlanie przy pomocy latarki utworzonych własnych gwiazdozbiorów. Podsumowaniem działań było odpowiadanie na wylosowane pytania w swoich drużynach. Wszyscy świetnie z nimi sobie poradzili. Ostatnim zadaniem było wykonanie „Kosmosu w słoiku” – otrzymaliśmy ciekawe efekty pięknych, zmieszanych w słoiku kolorów waty z dodatkiem błyszczącego brokatu. Zajęcia bardzo podobały się uczniom i z niecierpliwością czekają na kolejne...